Snišugt aš nśna žegar žś minntist į aš prenta žetta śt man ég allt ķ einu aš nżlega dreymdi mig draum žar sem ég var aš tala viš einhvern um nįlaprentara, held ég hafi veriš aš reyna aš sannfęra viškomandi aš nota gamlan nįlaprentara, mįli mķnu til stušnings benti ég į śtprentun śt nįlaprentara sem hékk upp į vegg, hśn var greinilega betri śtprentanir śr leiser-prenturum sem. Įstęšan var aš letriš var greinilega prentaš į pappķrinn ekki eins og ķ nśtķmaprenturum sem prenta hluti bara inn ķ heilan į okkur ķ gegnum pappķrinn svo okkur sżnist letriš bara vera žar. Vitaskuld nį leiserprentarar mjög hįrri upplausn meš žessari ašferš en mér er illa viš aš žaš sem veriš aš prenta eitthvaš inn ķ heilan į mér, žess vegna kżs ég nįlaprentara!

Žessar forsendur og rökfęrslur fannst mér ekkert óešlilegar.